پس از اینکه حضرت علی(ع) فرزند خود را عباس نام نهاد، دست های او را بوسید و اشک بر صورت نازنینش جاری شد. ام البنین حیرت زده پرسید: «چرا گریه می کنید؟ مگر دستان فرزندم عیبی دارد؟» حضرت فرمود: «گویی هم اینک می بینم که این دستها روز عاشورا در کنار شریعه فرات و در راه یاری دین خدا قطع شده است.